-
1 rozbić
rozbić pf: rozbić samochód das Auto zu Schrott fahren;rozbić sobie nos sich die Nase aufschlagen;rozbić bank die Spielbank sprengen;rozbić się samochodem einen Autounfall haben;rozbić się o skałę an einem Felsen zerschellen;rozbić się na kawałki in Stücke zerbrechen; →LINK="rozbijać" rozbijać -
2 rozbijać
impf ⇒ rozbić* * *( tłuc na kawałki) to break; ( ranić) to bruise; ( rozgramiać) to crush; (przen: rodzinę) to break up* * *ipf.1. (= tłuc, rozłupywać na części) break, shatter, break up; fiz. (cząstkę, atom) split; ( skałę) spall; ( skorupkę) (zwł. o pisklętach) chip; rozbić coś w drobny mak shaffer sth to smithereens, make a matchwood of sth; rozbijać na ułamki mat. fractionize.2. (= roztrzaskiwać, niszczyć) crush; rozbić samochód smash a car.3. (= uszkadzać, ranić) bruise, injure, hurt, mutilate; rozbić komuś nos smash sb's nose.4. (= dezorganizować, skłócać) disrupt, frustrate, throw into disarray; (rodzinę, zespół, nadzieje) break up; (społeczeństwo, opozycję) fragment; (= powodować rozłam) disunite, fraction; rozbijać (na frakcje) polit. factionalize, fraction.5. (= ugniatać) crush.6. (= włamywać się) break open; rozbić bank break the bank.8. (= dzielić) divide ( coś na coś sth into sth).ipf.1. (= ulegać rozbiciu) break, get broken, be shattered; (o samochodzie, falach, dzbanku) smash; ( o samolocie) crash; rozbijać się o coś ( o kroplach deszczu) splash against l. on l. over sth.2. (= ranić się) injure l. hurt o.s.3. (= dzielić się) divide, break up, separate.5. pot. (= hulać) carouse, party; rozbijać się samochodem po mieście cruise around town.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozbijać
См. также в других словарях:
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
szyk — I m III, D. u, N. szykkiem; lm M. i «elegancja, wykwint, wytworność (zwłaszcza w ubieraniu się, w ruchach)» Szyk wielkomiejski. Nabierać szyku. Zajechać z szykiem samochodem. Ubierać się z szykiem, bez szyku. Ktoś jest bez szyku. ◊ pot. Zadać… … Słownik języka polskiego
